Dobojska tvrđava dominira gradskim jezgrom Doboja, danas posjetiteljima nudi veličanstven pogled, a nekada su se iz nje kontrolirali putevi kroz dolinu rijeke Bosne i ušća Usore i Spreče.
Tvrđava je bila ključ čitave doline rijeke Bosne, služila je za odbranu protiv neprijatelja koji bi nastupao sa sjevera i gospodarila je glavnim putem kroz oblast Usore i dalje sve do samog srca bosanskog kraljevstva.
Dobojsko utvrđenje je kulturno-historijski spomenik visoke vrijednosti nastalo za potrebe bosanske države, pristupačno je posjetiteljima, a trenutno se ulaz ne naplaćuje.
Ovih dana nema mnogo ljubitelja starina, uz ponekog znatiželjnika tu je samo grupa upornih dječaka kojima je tvrđava odlična za vježbu upravljanja dronom.
Neka nova vremena, ali u ljetnoj sezoni se sve mijenja i tvrđava “oživi”.
Iz arhiva znamo da se jačanjem bosanske države u 12. vijeku gradi tvrđava od kamena na visokoj stijeni, a oko tvrđave počinje izgradnja grada Doboja.
Upravo uz tvrđavu je sagrađena i džamija Selimija uz koju se razvila čaršija sa zanatskim radnjama, dućanima, javnim objektima, hanovima, medresom, mektebima, a ubrzo i drugim sakralnim i profanim građevinama u novim mahalama grada Doboja.
Ezan sa Selimije i pogled sa tvrđave na Doboj, gdje se na potezu manjem od kilometra nalaze bogomolje četiri religijske zajednice, dio su ambijenta s kojima su živjele brojne generacije Dobojlija.
Džamija je sagrađena 1521. godine, u vrijeme sultana Selima I, po kojem je i dobila ime.
Smatra se jednom od osam najstarijih džamija u Bosni i Hercegovini, a više je puta spaljivana. Posljednji put tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu 5. maja 1992. godine.
Prvi put je 1697. zapalio Eugen Savojski, koji je iste godine spalio i Sarajevo.
Džamija je obnovljena 2004. godine i od tada sija punim sjajem čineći neodvojivu cjelinu s tvrđavom i dobojskom čaršijom, a posebno se to ističe u ovim ramazanskim danima.
Ulaz u tvrđavu je “preko puta” džamije, do platoa se dolazi prvo stazom, a onda stepenicama, a na vrhu tvrđave vijore se zastave.
Na prvi pogled djeluje kao jedna, ali su nekako “spletene” dvije, pa je državna zastava Bosne i Hercegovine “ogrnula” entitetsku zastavu.
Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika Bosne i Hercegovine je graditeljsku cjelinu ,,Stari grad Doboj u Doboju” 2005. godine proglasila nacionalnim spomenikom Bosne i Hercegovine.
Čine ga bedemi i kule starog grada i pokretno nasljeđe koje se nalazi u Zavičajnom muzeju u Doboju.
U amfiteatru tvrđave održavaju se brojne kulturne i zabavne manifestacije, a panoramskim dvogledom moguće je vidjeti sve ljepote grada Doboja.
Pamti Doboj bosanskog kralja Stjepana Tomaša i druge bosanske vladare, pamti osmansku vlast od 15. vijeka, pamti Eugena Savojskog i austrijsku vojsku, kapetana Džafer-agu i Sinan kapetana, vjernog druga Husein kapetana Gradaščevića s kojim je prebjegao u Slavoniju, ali se iz Osijeka vratio kući septembra 1832. godine.
Sinan kapetan je bio posljednji dobojski kapetan.
Dobojska tvrđava služila je svakom vremenu, a danas služi turistima i gradu Doboju kao prepoznatljivi simbol grada i šansa za dalji razvoj turističke ponude.
